1. Γέννηση - οικογένεια
Ο Γεώργιος Βεϊνόγλου υπήρξε το δεύτερο παιδί, έπειτα από την Αικατερίνη, του Κωνσταντίνου Μπεϊνόγλου και της Θηρεσίας Περόγλου και εγγονός του Μανωλάκη Μπενλή Ογλού, θεωρούμενου ως ιδρυτή της χριστιανικής κοινότητας του Κουσάντασι. Μετά το θάνατο του πατέρα του το 1835 ανέλαβε την ευθύνη της οικογένειάς του. Αυτή ήταν άλλωστε και η επιθυμία του πατέρα του, ο οποίος με τη διαθήκη του παραχωρούσε την κηδεμονία των ανήλικων παιδιών του στη σύζυγό του και στον πρωτότοκο γιο του Γεώργιο, στον οποίο είχε κληροδοτήσει και ένα μικρό εμπορικό κατάστημα.
2. Εμπόριο υφασμάτων και οικογενειακή επιχείρηση
Έπειτα από σχετική πρόταση συνεργασίας συνεταιρίστηκε με τον εξ αγχιστείας συγγενή του Ζωρζή Μαυρογορδάτο και ασχολήθηκε και ο ίδιος με το εμπόριο υφασμάτων. Τότε μετέφερε την έδρα της επιχείρησής του στο Κελέμπεσι, όπου εγκαταστάθηκε μαζί με την οικογένειά του. Ο Ζωρζής Μαυρογορδάτος τον προμήθευε με υφάσματα και εκείνος αναλάμβανε την πώλησή τους. Η δραστηριότητα αυτή του απέφερε τελικά σημαντική περιουσία, η οποία σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις ξεπερνούσε τις 40.000 χρυσές λίρες.1 Μετά την ενηλικίωση του αδελφού του Αυγουστή τον προσέλαβε ως βοηθό του. Στη συνέχεια χωρίστηκε η επιχείρηση και ο Γεώργιος πήγε στα Σώκια, ενώ ο Αυγουστής παρέμεινε για κάποιο ακόμα διάστημα στο Κελέμπεσι, προτού εγκατασταθεί και αυτός με τη σειρά του στα Σώκια. Την ίδια πορεία ακολούθησε και ο επόμενος αδελφός τους Φίλιππος, ο οποίος εντάχθηκε στην οικογενειακή επιχείρηση, αρχικά στο Κελέμπεσι και στη συνέχεια στα Σώκια. Ο τέταρτος αδελφός τους Εμμανουήλ επανήλθε από τη Σύρο, όπου είχε μεταβεί, και εγκαταστάθηκε στα Δωμάτια, όπου επίσης ασχολήθηκε με το εμπόριο.
3. Επιστροφή στο Κουσάντασι και ο ρόλος του στην κοινότητα
Αυτή την περίοδο η οικογένεια Βεϊνόγλου επέστρεψε στο Κουσάντασι και μετασχηματίστηκε το οικογενειακό όνομά τους από Μπεϊνόγλου σε Βεϊνόγλου, το οποίο ακουγόταν πιο ελληνικό. Ο Γεώργιος Βεϊνόγλου παντρεύτηκε το 1856 την Ελένη Γεωργιάδη, κόρη του Νικολάου, εμπόρου από το Κουσάντασι, με την οποία απέκτησε τέσσερις κόρες: την Καλλιρρόη, την Ιασεμώ, την Ευρυδίκη και την Ειρήνη, ακόμα μια περίπτωση τοπικής και επαγγελματικής ενδογαμίας.
Στο Κουσάντασι ασχολήθηκε με τα κοινοτικά πράγματα και κατέλαβε τα αξιώματα του , του εφόρου του νοσοκομείου και του των σχολείων. Κατά τη διάρκεια της θητείας του ως εφόρου αποφασίστηκε, στις 5 Απριλίου 1852, η ανακαίνιση του νοσοκομείου. Αξίζει επίσης να αναφερθεί ότι και τα δύο αδέλφια του, Αυγουστής και Εμμανουήλ, ανέλαβαν κοινοτικά αξιώματα. Εκεί πέθανε το 1868. |
1. Βεϊνόγλου, Κ., «Ιστορία της εν Νέα Εφέσω οικογενείας Βεϊνόγλου», Μικρασιατικά Χρονικά 12 (1965), σελ. 439· Βεϊνόγλου, Τ., «Επεξηγηματικό σημείωμα στο γενεαλογικό δένδρο της οικογενείας Βεϊνόγλου», Μικρασιατικά Χρονικά 12 (1965), σελ. 448. |