ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΜΕΛΩΝ

Ανδρόνικος Δούκας:
Έδρασε την εποχή του Λέοντος ΣΤ΄ (886-912). Ανήκε στην ανώτερη στρατιωτική ιεραρχία και έλαβε μέρος στον πόλεμο εναντίον των Αράβων. Το 906 κατηγορήθηκε ότι συνωμότησε εναντίον του Λέοντος ΣΤ΄ και την άνοιξη του 907 διέφυγε στους Άραβες. Σύντομα άρχισε μυστικές διαπραγματεύσεις με τον αυτοκράτορα, επιθυμώντας να επιστρέψει στο Βυζάντιο, όμως οι Άραβες τον φυλάκισαν. Πέθανε περί το 908.

Κωνσταντίνος Δούκας:
Γιος του προηγούμενου. Μαζί με τον πατέρα του διέφυγε στους Άραβες, αλλά επέστρεψε στο Βυζάντιο το 908, όταν διορίστηκε στρατηγός του θέματος Χαρσιανού και λίγο αργότερα δομέστικος των σχολών. Μετά το θάνατο του αυτοκράτορα Αλέξανδρου (913), ο πατριάρχης Νικόλαος Μυστικός τον κάλεσε να αναλάβει το θρόνο. Σκοτώθηκε σε μάχη εναντίον της φρουράς της Κωνσταντινούπολης.

Γρηγόριος Δούκας:
Γιος του προηγούμενου. Σκοτώθηκε με τον πατέρα του το 913 στις οδομαχίες στην Κωνσταντινούπολη.

Μιχαήλ Δούκας:
Ανιψιός του Κωνσταντίνου Δούκα. Σκοτώθηκε με το θείο του το 913 στις οδομαχίες στην Κωνσταντινούπολη.

Στέφανος Δούκας:
Νεότερος γιος του Κωνσταντίνου Δούκα. Μετά την αποτυχημένη στάση του 913, ευνουχίστηκε και εξορίστηκε με τη μητέρα του στην Παφλαγονία.

Νικόλαος Δούκας:
Ο τελευταίος γνωστός εκπρόσωπος της λεγόμενης πρώτης ομάδας των Δουκών, σκοτώθηκε το 917 στη μάχη μεταξύ Βυζαντινών και Βουλγάρων στους Κατασύρτες.

Ανδρόνικος (Δούκας;) Λυδός:
Έδρασε στα τέλη του 10ου αιώνα. Ήταν πατρίκιος και δούκας. Ορισμένοι ερευνητές τον κατατάσσουν στα μέλη της οικογένειας των Δουκών (στη λεγόμενη δεύτερη ομάδα).

Κωνσταντίνος Ι΄ Δούκας:
Εκπρόσωπος της λεγόμενης τρίτης ομάδας των Δουκών. Στην πηγές εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1034, όταν υποστήριξε τις βλέψεις του πεθερού του, Κωνσταντίνου Δαλασσηνού, και αντιτάχθηκε στον Μιχαήλ Δ΄ Παφλαγόνα. Μετά το θάνατο της πρώτης του συζύγου, νυμφεύθηκε την Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα, ανιψιά του πατριάρχη Μιχαήλ Κηρουλάριου. Το 1057 έλαβε μέρος στη στάση του Ισαακίου Κομνηνού. Στη διάρκεια της βασιλείας του Ισαακίου Α΄ τιμήθηκε με τον υψηλό τίτλο του προέδρου. Το 1059 ανακηρύχτηκε αυτοκράτορας αντί του Ισαακίου Α΄ και βασίλευσε έως το θάνατό του (1067).

Ιωάννης Δούκας:
Αδελφός του προηγούμενου. Το 1057 έλαβε μέρος στη στάση του Ισαάκιου Κομνηνού. Το 1059 τιμήθηκε με το αξίωμα του καίσαρα. Υπήρξε προστάτης των δυναστικών συμφερόντων της οικογένειας των Δουκών και αντίπαλος του Ρωμανού Δ΄ Διογένη (1068-1071). Βοήθησε τον Μιχαήλ Ζ΄ Δούκα να αναλάβει την εξουσία και συνέβαλε στη σύναψη συγγενικών σχέσεων μεταξύ Δουκών και Κομνηνών, αφού υποστήριξε το γάμο μεταξύ της εγγονής του Ειρήνης και του Αλεξίου Κομνηνού. Διαδραμάτισε έναν από τους σημαντικότερους ρόλους στη στάση του Αλέξιου Κομνηνού το 1081. Στη διάρκεια της βασιλείας του Αλεξίου Α΄ η επιρροή του μειώθηκε. Πέθανε περί το 1088.

Μιχαήλ Ζ΄ Δούκας:
Γιος του Κωνσταντίνου Ι΄ και της Ευδοκίας Μακρεμβολίτισσας. Μετά το θάνατο του πατέρα του δεν μπορούσε να αναλάβει την εξουσία, διότι ήταν ανήλικος. Με τη βοήθεια των συγγενών του ανέλαβε την εξουσία το 1071 στη θέση του Ρωμανού Δ΄. Ανατράπηκε το 1078, όταν στο θρόνο ανέβηκε ο Νικηφόρος Γ΄ Βοτανειάτης. Αναγκάστηκε να γίνει μοναχός και πέθανε περί το 1090.

Ειρήνη Δούκαινα:
Κόρη του Ανδρόνικου Δούκα και της Μαρίας της Βουλγαρίας, εγγονή του Ιωάννη Δούκα. Γεννήθηκε το 1066. Το 1077 η μητέρα της προέτρεψε το γάμο της με τον Αλέξιο Κομνηνό. Λόγω αυτής της συγγένειας, οι Δούκες υποστήριξαν τη στάση του Αλεξίου Κομνηνού το 1081, με την οποία οι οικογένειες των Κομνηνών και των Δουκών ήρθαν στην εξουσία.